یه بازتاب

سلام. یادتون میاد که تو اردیبهشت رفتیم روستای میانده و یک کتابخانه تو یه مدرسه پر از مهربانی رو تجهیز کردیم. با همت آقای یاشار نظمی از دوستان خوب آنادانا خبر این برنامه تو سایت کتابک درج شده . با تشکر از همه دوستانمون که به صلح فکر میکنند.

The books were taken to Miandeh on bicycles

The middle school for girls “Hazrat Khadijeh Kobra” is located in the village of Miandeh in the Province of Hamedan in west of Iran.   In April 2009, Anadana, a cyclists group with the help of charitable individuals provided close to 100 volumes of books on science, literature, religion, art, biography as well as reference books, and set up the school library within two days.
Arash Khazraie, one of the Anadana cyclists, stated that a major problem in our society is the low ratio study; although many good books are published in the country there is still much more room for provision of books and setting up home and school libraries.  The Anadana Group thanked the school principal and the enthusiastic students for accepting them in their school.
The library has been very successful and active since.

our home

سلام. چند وقت پیش داشتم یه کلیپ تبلیغاتی خیلی جالب رو نگاه میکردم . یک کلیپ هشدار دهنده درباره آلودگی زمین!! 

جریان از این قرار بود که یه مردی که تو خانه اش با سگش زندگی میکرد یه روز از خواب بیدار میشه و میبینه چندتا نوجوان بعد از خوردن نوشابه بطری هاشو می اندازند تو خانه اش. میره که به اونها تذکر بده میبینه یه ماشین حمل زباله داره اونطرف تر تو حیاط خانه زباله خالی میکنه . وقتی میره به سمت ماشین حمل زباله اونطرف تر یک عده ماسک به صورت رو میبینه که دارند مواد رادیواکتیو رو تو گوشه ای دیگه از خانه اش خالی میکنند و عده ای دیگه دارند تو آب مصرفی خانه مواد صنعتی میریزند. وقتی داخل خانه فرار میکنه یک عده بلدوزر میرزند سر دیوارهای خانه ...  

 و در آخر جمله زمین خانه ماست / محیط زیست خود را آلوده نکنیم میاد.

حسابی از این کلیپ خوشم اومد. یاد گوشه ای از خاطرات تلخ سفرهامون افتادم. یاد اون موقع که با جمعی از بچه های طبیعتگرد تهران رفته بودیم قلعه بابک و خودجوش شروع کردیم به آشغال جمع کردن و در همون حین که ما مشغول پاکسازی طبیعت بودیم افرادی هم بودند که با اینکه مارو در این حال می دیدند بطری های نوشابه رو به سمت دره هدف گیری میکردند. یاد ورودی شهر انزلی افتادم که با اینکه به اون اندازه زیبا بود اما با کوهی از زباله مواجه شدیم که با بویی زننده  از  وارد شونده ها پذیرایی میکرد.  

حالا میخوام از خودمون بپرسم چرا اینقدر آلوده میکنیم . مگه زمینی که مادر ماست یه کالای یکبار مصرفه که دیگه لازمش نداشته باشیم. اصلاً بچه های ما هیچی !! خودمون مگه امروز آخرین روز زندگی مونه که اینطوری زمین رو آلوده میکنیم. 

چند وقت قبل یکی از دوستان حرف جالبی میزد. میگفت که : 15 سال پیش رودخانه راین آلوده ترین رودخانه اروپا بوده اما حالا با تلاش هایی که دولت آلمان کرده و هزینه هایی که برای این رودخانه شده  راین امروز قابل شرب شده !!!  

میخوام از خودمون بپرسم ما به چه بهایی میخوایم گردشگر بیشتری رو جذب مناطق طبیعی خودمون کنیم .ما باید قبل از جاده کشیدن و بردن گردشگر به مناطق بکر طبیعی مون آموزش لازم رو به اونها بدیم.  

الان طوری شده که کوهنوردها و طبیعتگردها دعا میکنند جاده کشیده نشه. یه زمانی میگفتن آب و آبادانی . الان میگن راه و آبادانی . اما برای ما باید بگن راه و ویرانی طبیعت . راه و آشغال ماندگار در طبیعت .  

دلمون گرفت حسابی ... دلمون گرفت از خودمونو و از بقیه آدمهای آشغال ریز. 

بیایید هر موقع که رفتیم تو طبیعت آشغالهامونو ورداریم بیاریم پایین . مال بقیه رو هم بیاریم. کسر شان نیست. تازه به نظر ما باعث افزایش شخصیت هم میشه.   

 

حالا نظر شما چیه ؟