سفر آینده بچه های آنادانا

کویر شهداد

«شهداد» تا کرمان صد کیلومتر فاصله و تا شهر افسانه‌ای «کلوتها» 40 کیلومتر فاصله دارد. این منطقه در بین زمینشناسان به «قطب گرمایی زمین» معروف است که دمای آن به ۱۰۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. همین خشکی کویر ممکن است گردشگران را از اروپای سبز به ایران بکشاند.
گودترین نقطه داخلی کشور، با 156 متر ارتفاع از سطح دریا، نیز در کویر لوت و در نزدیکی گرمترین نقطه جهان قرار دارد که در فاصله 10 تا 80 کیلومترى شرق و شمال شرق شهداد کرمان واقع شده است.
گرمترین منطقه جهان بودن تنها ویژگی دشت 80 هزار کیلومتری لوت نیست. در نزدیکی گرمترین نقطه جهان، «نبکا»‌ها (گلدانهای کویری) وجود دارد که گاه طول آنها به 10 متر می رسد؛ در حالی که بلندترین نبکاهاى صحراهاى افریقا 3 متر طول دارند.
شهر افسانه‌ای کلوتها 11 هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و فاصله اش با شهداد تنها 40 کیلومتر است؛ و حدود 20 هزار سال قبل، با فرسایش آبی و بادى، به وجود آمده است. در کویر شهداد، 100 هکتار نمکزار به شکل جوشش تخم مرغی وجود دارد که در هیچ جاى دنیا مشابه آن نیست. در محدوده‌ای 30 هزار کیلومتری، در دل لوت، هیچ حیاتی وجود ندارد. شاهد این ادعا جسد سالم گاوی است که در زمستان سال ۱۳۶۵ در کویر لوت تلف شده است. پس از گذشت 15 سال از آن زمان، جسد این گاو - در حالی که براثر نور شدید آفتاب خشک شده بود - بدون هیچ تغییری پیدا شد. 
این گرما و خشکی بینظیر می شد تا بهترین منبع درآمد برای بومیان منطقه باشد، اما اکنون جز آزار و اذیت هیچ چیزی برایشان ندارد. افزایش شدید دمای هوا در تیر ماه، در بخش محروم شهداد کرمان، شمار زیادی از خانواده‌های محروم این منطقه را وادار به کوچ کرده است. عوارض افزایش دما تأثیر نامطلوب خود را در بخش کشاورزی بر جای گذاشته است.
دانستن ویژگیهای بخش شهداد به شگفتی وجود گرمترین نقطه جهان در کویر آن می‌افزاید. «خبیص»، یا نام قدیم شهداد، درحاشیه غربی و دامنه شرقی کوهستان سیرچ واقع شده است. این ‌بخش در پای بلندترین کوههای این ناحیه، یعنی سیرچ و جفتان، قرار گرفته است و ارتفاع بلندترین قله آن به 3هزار و 990 متر می‌رسد.
قلل ارتفاعات این کوهستان تا اواخر اردیبهشت‌ ماه پوشیده از برف است؛ ‌از این‌ رو، آبهای فراوانی به طرف دشت جریان دارد .
در حاشیه غربی دشت لوت، جز در منطقه بم، هیچ ‌مکانی به این اندازه از آب دایمی برخوردار نیست. به نظر می‌رسد که از هزاران سال پیش، اطراف خبیص بزرگترین ناحیه برای تمرکز جمعیت بوده است.
شهداد در ارتفاع 430 متری از سطح دریا قرار دارد. از سمت شرق فاصله آن تا دشت لوت حدود 30 کیلومتر و مشرف به جلگه‌ای است به نام تکاب که بخش‌ اصلی خبیص را تشکیل می‌دهد.
آب دایمی شهداد از رودخانه «درختنگان» تأمین می‌شود. این رودخانه از ارتفاعات «هی‌نامان» سرچشمه می‌گیرد و از راه دره درختنگان عبور می‌کند؛ در مدخل تنگه «چهار فرسخ»، به طرف شمال منحرف می‌شود، سپس از طریق آبادی ابراهیم‌آباد به سوی لوت جریان می‌یابد. آب این رودخانه در زمستان فراوان و در تابستان کم می‌شود. در تنگه چهار فرسخ، شعبه‌ای از رودخانه درختنگان جدا شده و مستقیم رو به شرق، به طرف شهداد، جاری است.
شهداد کنونی به شکل مثلثی است که رأس آن به طرف دره «کناران» و قاعده آن به سمت شرق در حوزه تکاب قرار گرفته است و به کلوتهای موازی حاشیه لوت منتهی می‌شود. زمینهای شهداد تمام پوشیده از باغهای مرکبات و خرماست.
اکنون، تنها وجود آب است که مردم شهداد را به این منطقه پایبند کرده است. 

کلوت 

سفر به کویر شهداد ، پهنه گسترده ای که با دانه های ریز زر مفروش گردیده و در سایه روشن آفتاب هر لحظه به رنگی در می آید، و یقین و باور آدمی را بیش از پیش به عظمت صانع افزون می سازد ، گویی هر روز فراش باد ، گستره ، آن را به گونه ای آرایش می دهد و نقش هایی را در چشمخانه آدمی می نشاند که باور کردنی نیست .
به گزارش ایسنا منطقه کویر ؛ کویر با تمامی وسعت خود و خاک و ماسه اش ، با خورشید و آسمانش و با نقش های چشم نوازش بزرگترین آزمایشگاه و مرکز تحقیقات به شمار می ورد .
رصد ستارگان ، پرورش گیاهان در شرایط کویری ، بیابان زائی ، مهار انرژی باد و خورشید و ده ها کنکاش دیگر می تواند راه آورد این سفر باشد در این میان جاذبه های ورزشی مانند اسکی روی شن ، موتور سواری ، اتومبیل رانی و حتی پیاده روی را نباید نادیه گرفت .
از زیبا ترین بخشهای کویر که تماشای آن به یک رویا شباهت بیشتری دارد دیدار از کلوت های کویر است ، کلوت ها بزرگترین عارضه طبیعی کلوخی دنیا و زیبا ترین پدیده کویر به شمار می رود .
کلوتها سرتاسر قسمت غربی کویر لوت ، مرکزی را پوشانده و از دور به شهری بزرگ می ماند که ماه ها و سالها ، ده ها بنا و کارگر نسبت به ساخت آن اقدام کرده اند .
این شهر کلوخی در فاصله 40 کیلو متری شرق و شمال شهداد قرار گرفته و طول متوسط آن 145 کیلو متر و عرض متوسط آن ، 80 کیلو متر و مساحت آن بیش از 11 هزار کیلو متر مربع است .
اقدامات وسیع و گسترده ای که طی سالهای اخیر برای اسکان ایرانگردان و جهانگردان صورت گرفته زمینه مناسبی است تا دیدار از این سرزمین رویایی مورد توجه بیشتر قرار گیرد .
لازم به ذکر است در حال حاضر علاوه بر جاده آسفالته بین شهداد و بخشهای نخستین کویر ، کپرهایی ساخته شده که می تواند برای اسکان شبانه مورد استفاده قرار گیرد علاوه بر این وجود آب ، آشپزخانه و سرویس بهداشتی هر گونه نگرانی را در این مورد مرتفع ساخته است ضمناً در مسیر کویر دیدار را از روستای زیبا سیرچ ، گشت و گذرای در بخش شهداد که روزگاری پایگاه تمدن ایران به شمار می رفت و نیز بازدید از قلعه تاریخی شفیع آباد نیز مختنم خواهد بود .

امید آینده

بچه های آنادانا عمو شدند.

یه شیرپسر به نام مهراد

گزارش دیدار با زوج جهانگرد

سلام. ببخشید که تا به حال گزارش برنامه جعفر و نسیم رو نگذاشته بودم .

جعفر و نسیم ساعت 7.15 صبح از تهران راه افتادند و ساعت 14 به همراه همسفر همیشگی ( فرهاد ) برای استقبال از شون  به ترمینال همدان رفتیم.

جعفر و نسیم پر از تجربه اند و هر در کلامشون کلی مطلب برای یاد گرفتن موجوده .

زوج جهانگرد ناهار منزل ما بودند ( آره میدونم ، ماه رمضانه ، مسافر بودند )

ساعت 3.5 برای مراسم به راه افتادیم چون مراسم تو مریانج ( یکی از شهرهای خیلی نزدیک به همدان ) بود . در اونجا با استقبال خانم خلجیان ( مدیریت آموزشگاه گردشگری زیگورات ) مواجه شدیم که واقعاً با وجود مسئولیت های خانوادگی و اجتماعی که داره زحمت زیادی برای این دیدار کشیده بودند .

بعد از تلاوت آیاتی از کلام خدا و سرود جمهوری اسلامی نوبت به سرپرست گروه دوچرخه سواری آنادانا رسید که ایشان با تشکر از جعفر و نسیم و همه کسانی که قدم رنجه کردند و آمدند چند خطی در مورد سفر خواندند.

با دعوت از جعفر و نسیم برای صحبت با تشویق همه دوستان صحبت رو نسیم آغاز کرد و از نحوه آشنایی شون با هم تعریف کرد و اینکه تو یه برنامه کوهنوردی با هم آشنا شدند .

پس از اون جعفر یکی از کلیپ های سفر (سفر هند ) رو نشان داد که خیلی مورد توجه همه قرار گرفت .

نسیم در ادامه به تشریح سفرشون پرداخت و از سختی های سفر از بی پولی تا سرماهای طاقت فرسا و گرماهای سوزان گفت و همه متوجه شدند اینقدرها هم که فکر میکنند ساده نبوده.

جعفر باز هم یک کلیپ دیگه که مربوط به کره جنوبی بود رو نشان داد که باز مورد توجه همه قرار گرفت. و باز هم از سفر گفتند و فیلم نشان داند که یکی از یکی بهتر بود .

در انتها بعد از صحبت های خانم خلجیان قسمت پرسش و پاسخ  بود که چند نفری سوال پرسیدند و جواب های جالبی شنیدند.

در آخر هم با کاشت یکصد و یازدهمین 111 درخت در محوطه سازمان فنی و حرفه ای همدان مراسم به پایان رسید .

شب هم دوستان منزل مهمان بچه های آنادانا بودند و در نهایت ساعت 11.5 شب با بدرقه بچه ها راهی تهران شدند.

همون شب هم دوتا دیگه از بچه های گردشگر دوچرخه سوار آمدند همدان که با وجود خستگی رفتیم کوه. البته کوه خستگی مون رو درآورد.

اینم گزارش . عکس ها رو هم میگذارم . الان دسترسی نداشتم .

اطلاع رسانی

به دعوت گروه دوچرخه سواری و طبیعتگردی آنادانا  

 زوج جهانگرد دوچرخه سوار ایرانی جعفر ادریسی و نسیم یوسفی در 

 روز یازدهم شهریورماه در همدان خواهند بود . 

دلتنگی های سیاح

هرچه گشتیم علاج دل بیمار نشد 

تنگ    شد دل  بهر  پرستاری  دل  

سلام . چند وقته دوست دارم که چیزهایی بنویسم اما قلم راه نمیده. دوست دارم مطالبی رو تو وبلاگ بگذارم اما دلم میخواد چیزی بنویسم که خواندنی باشه. 

 راستش یاد گذشته خودم افتادم که به بقیه دوچرخه سوارها و طبیعتگردها گیر میدادم که چرا سفر که میرید کامل گزارش نمی نویسید.! اما حالا خودم ۳ تا ۴ تا برنامه تو٫ رفتم ( دریاچه نئور - ساحل انزلی - قلعه بابک ) و چیزی در موردشون ننوشتم .  

نمی دونم چی بگم اما این روزها یه حالی هستم . انرژی گذشته دیگه تو روح و تنم نیست و مثل گذشته احساس شادابی نمی کنم .  

قبلاْ یه برنامه که میرفتم تا یک ماه شارژ شارژ بودم . اما حالا احساس دلتنگی ام از فردای بازگشت شروع میشه.  

 دیدن طبیعت همش شاداب کننده نیست زخم هایی که آدم تو روح و تن مردم و تو روح و تن طبیعت میبینه دل تنگش میکنه .

نمیخوام آیه یاْس بخونم اما خوب اینم دل بی معرفت ماست دیگه . بعضی موقع ها پرواز میکنه و بعضی موقع ها هم پاش میلنگه .  

یه انرژی مضاعف میخوام یه چیزی که دوباره مثل قدیم سرشارم کنه .  

دلمون میخواد ( من و فرهاد ) تمام عمرمون رو برای صلح و حفظ محیط زیست تلاش کنیم .  

توکل مون در تمام این مدت به خالق مون بوده و فقط از همون درخواست یاری کردیم.  

دل تنگی های همه ما انسانها  هم به اندازه دنیای ماست. اما هستند کسانی که دلتنگی هاشون از دنیاشون بزرگتره . اونها رو یاری کنیم. بچه های کوچولو بیمارو. بچه های محروم رو . بچه های فقیر . بچه هایی که تنهایی شون از دنیاشون بزرگتره . پیرمردها و پیرزن هایی که تو خانه سالمندان منتظر اومدن بچه هایی هستند که دیگه نمیان.   

ما هممون با هم برادر و خواهریم . چرا معیار سنجش انسانیت مون شده ثروت؟چرا اگه یه نفر ثروتمند تر باشه حق بیشتری برای خودش قائله؟چرا خیلی از ما نادانسته پا روی هم میگذاریم تا دیده بشیم؟  عمر ما کوتاهه و بعد از مرگمون جز یاد و خاطره محوی از کارهای ما نمیمونه . بگردیم ثروتی که تموم نشه رو پیدا کنیم.

به هر حال اینه که دلمون حسابی از خودمون و برادر خواهرامون تنگه.